Uslanmak bilmedin vay deli gönül

USLANMAK BİLMEDİN VAY DELİ GÖNÜL...
Bak ışıklar söndü sabahı beklersin
Türlü hayal kurup düşte gezersin
Beni benden alıp Mecnun edersin
Uslanmak bilmedin vay deli gönül

Diyardan diyara gezdirdin durdun
Deli taylar gibi koştun savruldun
Kalmadı takatim beni çok yordun
Uslanmak bilmedin vay deli gönül

Ömür son deminde vakit geç oldu
Ağardı saçlarım ak ile doldu
Kurudu güllerim açmadan soldu
Uslanmak bilmedin vay deli gönül

Veysi yim söylerim gönül dinlemez
Virane bağlarda bülbüller ötmez
Sevdaya düşmeyen yanmayı bilmez
Uslanmak bilmedin vay deli gönül