teninin kıvrımlarında kaybettim yolumu her gece
ve gözlerinin boşluğunda unuttum kim olduğumu
sesinin yumuşaklığında uyudum...
nefesinin soğuğuyla uyandım sonra, bu ölüm uykusundan
gözlerinin karasıyla bozdum ölüm orucumu
gülüşüne bandım ekmeğimi...
dudaklarının ateşinde yandım sonra, kül oldum...
saçlarının rüzgarıyla savruldum dört bir yana,
uslanmadım...
Kayıt Tarihi : 20.1.2002 02:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!