Uslandı Kalemim Şiiri - Recep Özdemir 2

Uslandı kalemim
O eski fırtınalar esmiyor artık
O hırçın dalgalar vurmuyor kıyıya
Yalnızların dostluğunu bırakmış
Çekilmiş kendi yalnızlığına

Uslandı kalemim
O eski günleri mazide bırakıp
O delicesine sevdiklerini bile unutur olmuş
Şiirlerde kalmış artılk gülbenler ayşeler elifler sunalar
Önceden başkasının ağladığını duyarken
Bu günlerde kendi yalnızlığına ağlar

Uslandı kalemim
O hiç gülmüyor artık
Konuşmamak için söz vermiş kendine
Bir zamanlar şiir yazarken
Bu günlerde bir mısra bile yazmıyormuş sevdiklerine

Uslandı artık
Saçları beyazlaştı kalemin
Işık saçmıyor o mavi gözleri
O şimdi gözü yaşlı dostuyken gecelerin
Zamanın aşıkları okuyor şiirlerini