Uslan Gönül Şiiri - Fatih Karaman

Uslan gönül
Ey uslanmaz gönül
Kaçıncı soldurduğun çiçek bu
Soğuk ellerini çek üzerinden
Dokunma bu kutsalın rengine
Halel getirme Rabden gelen bu emanete
Bahara çalar rengi sakın kışa döndürme
Değiştirmede sevdanın mevsimini
Yoksa cesaretin, tüm benliğinle bürünmeye

Uslan gönül
Esme deli deli
Zayi etme sana verilen bu hediyeyi
Batırdığın kaçıncı gemi bu
Alabora etme seven şu yüreği

Kül ettiğin etten bir parça değil elbet
Yıktığını kumdan kale mi zannettin
Ederim işte buna ben hayret
Bu işin sonu nere varır
Derdin her şey nasip her şey kısmet
Diye diye arsız oldun
Uslan artık gönül

Bil gönül, bilene kalp kabedir
Yıkan iflah olmaz
Hak divanına varınca
Mizanda seni iman kurtarmaz
Cenneti istedin durdun
Kaç gönülüde bahçesiz koydun
Sorarım sana
Cehennemi hiç tatdın mı hiç gönül?