Uslan Ey Gönül Şiiri - Aydın Petekkaya

Sevgi meyvesini seninle tattım
Aşkı senden öğrendim, sevmeyi senden
Seninle avunur, seninle yaşardım
Bırakıp gittin, bilmem ki neden

Sana vakfetmiştim bütün ömrümü
Sen de belki seversin diye.
Vermiştim aşkına bütün gönlümü
Gün gelir de seninle olurum diye

Ömrümün ilkbaharı seninle çiçeklendi
seninle neş'elendi şu hicranlı hayatım
Kederli, acı günler yanlız seni beklerdim
Her derde teselli seni sanırdım

Heyhat, meğerse yanılmışım
Gülen gözlerine nasıl kanmışım
Sevemezsin artık, USLAN EY GÖNÜL
Birden unutup yanlız kalmışım.

Adana 1954