Üsküdar Vapuru Faciası Şiiri - Yusuf Tatar

(01Mart1958 günü İzmit-Gölcük
arasında, çoğu öğrenci, yüzlerce kişiyle
sulara gömülen Vapurun ardından)

Yönümüz İstanbul’du eğlenip güleceğiz,
Heyhat düşünmedik ki, bahre döküleceğiz.
Meğer hain ecelin sahte uykusu varmış,
Bu dünyada kalan zamanımız çok darmış.
Bunu düşünemezdi, bizleri yolcu eden,
Vapurumuz ayrıldı sevinçle iskeleden.
Çoğumuz öğrenciyiz, yepyeni filiz gibi,
Ufukta kaldı İzmit küçücük bir iz gibi.
Yolculuğumuz kısaydı kalplerde yoktu keder,
Sanıyoruz anneler hala bize el eder.
Üsküdar yavaş yavaş uzanırken sulara,
Kamarada dalmıştık kimimiz uykulara.
Birdenbire çığlıkla öttü mahşer düdüğü,
Anladık olacaktı bahtımızın dediği.
Koca vapur devrildi üstümüze dönerek,
Göçüyorduk dünyadan ışığımız sönerek.
Kamaralar kapalı, cenazeler serilmiş,
Battığımız sulara çelenkler gönderilmiş.
Ne yapsak çıkamadık zalim sular çok derin,
Ruhlarımıza sizler Fatihalar gönderin.
Dalgalar düşüyordu biz denize dalınca,
Derslere kim girecek okulda zil çalınca?
Boş bulup sıraları, hocalar kaçtık sanır,
Ya Rab! Yürek bulunmaz bu acıya dayanır.
Çantalarımızı tutup mezarımıza atın,
Biz burada okuruz sınıfları kapatın.
Alın yazılarımız yazılmıştı denize,
Ağlamayın bizlere elveda hepinize.
Kayseri, 1958 Mart 01