on birinde var yok
yaşıtları okula giderken
onun elinde mendil
bakışları İstanbul kadar soğuk
ayakları buz kesmiş
besbelli tuttuğu mendil ısıtıyor ellerini
üsküdar iskelesini mekan tutmuş
yıllardır alın teriyle mendil satmış da
gururuna yedirip
allah rızası için hiç mendil açmamış
akşama evine götüreceği ekmekle
yarım kilo peyniri düşünüyor
sucuğu resimlerde
pastırmayı vitrinlerde görmüş de
bir kerecik olsun tadına bakamamış
bir keresinde tükürük köftesi almış
boğazına düğümlenmiş de yiyememiş
kardeşlerim açken, ben tok olamam diye
etin tadını unutmuş yıllardır
çayın da
çay karası gözlerinde nem var şimdi
isyan var, haykırış var
allah’a hem şükür, hem yakarış var
koca kurban bayramı geçmiş de
bir Allah’ın kulu
allah rızası için et vermemiş
öyleyse, kimin için kesilmiş bu kurban
bilen yok
evde kötürüm babası
üçü kız, ikisi oğlan
toplam yedi horanta
anaları terk edip gitmiş yıllar önce
izini bilen yok
ortada kurulu şeytan sobası
içinde kömür yok
yer sofrasında dünden kalan ekmek kırıntıları
yanında boş bir tabak
içinde aş yok
çocuklar aynı yatakta
iki büklüm
ürkek, tedirgin
kabuklarından yeni çıkmış yavru güvercinler misali
birbirlerine sokulmuşlar
nefesleri de olmasa
ısınamayacaklar yavrucaklar
küçük olanı zatürre olmuş çoktan
ha bugün ha yarın gidici
ortancası kabakulak
onun da yakındır eceli
kötürüm babanın ağzında
bir sigara izmariti
çabuk bitmesin diye
aynı sigarayı söndürüp söndürüp
dördüncü kez yakış
“Yokluğun gözü kör olsun”
“Canımı al artık “ diye
allah’a, bilmem bu kaçıncı yakarış
bu kaçıncı küfür sallayış ortaya
bu kaçıncı kahrediş
baba bitkin, baba perişan
kardeşler sefil
kardeşler hasta
kader utanmasın artık
kaderin utandığı kredi çoktan doldu
yüzde doksandokuz virgül bilmem kaçı
müslüman olan inançlı
halkım utansın
utanmaya yüzümüz kaldıysa
sizler utanın, ben utanayım
üsküdar İskelesine yolunuz düşerse bir gün
bir mendil de siz alın
alın ki, kardeşler kurtulsun
canlar kurtulsun, hayatlar kurtulsun
geç kalmadıysak
Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
02/03/2005-Mihalıççık-ESKİŞEHİR
Kayıt Tarihi : 2.3.2005 08:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Okul çağında olmalarına rağmen hiç okuyamamış ya da okullarını yarım bırakmak zorunda kalmış, yaşları küçük koca yürekli adamlara ithaf olunur.
Kaderin utandığı kredi çoktan doldu.
Yüzde doksandokuz virgül bilmem kaçı
Müslüman (?) olan inançlı
Halkım utansın.
Sizler utanın, ben utanayım.'
Vurucu dizeler, gönülden dizeler...Müzik de buna eşlik ediyor, mendil satan çocuğun yanına götürüyor. Ama ne çare ki büyükler kılını kıpırdatmıyor. Saygılarımla.
Daha önce şiirlerine yorum yazarken 'Acaba diğer şiirleri nası?' sorusu geliyordu aklıma...
Şimdi, bu güzel şiiri de okuduktan sonra beynimdeki soru işareti kaybolup gitti.
Seçtiğiniz tema gerçekten toplumsal yaralarımızdan sadece biri...
İstanbul'da uzunca süre yaşadım. O kozmopolitan şehrin varoşlarını da, orada yaşayan insanların problemlerini de, lüks semtlerde yaşayan duyarlı duyarsız zenginlerini de tanımak fırsatım oldu... İstanbul bu gerçeği yaşarken şu anda yaşamakta olduğum kendi memleketim Mersin'deki gerçekler çok mu farklı? İnan ki, Mersin'de de yürekleri parçalayan benzer manzaralar hayli arttı...
Şiirinize gelince:
Teereddütsüz, Antolojim +10 Puanlık bir şiir...
Duygu dolu, okuyucusuna direkt olarak doğru mesajlar veren bir güzel şiir.
Şiirlerinizi, becerebilirsem listeme alacağım. Becerebilirsem diyorum, çünkü bilgisayar kullanmakta çok yeniyim...
Sana yürekten sevgilerimi yollar yeni üretimlerinizi sabırsızlıkla beklediğimi bilmenizi isterim.
Selam ve sevgiler güzel dost...
Nafi Çelik
TÜM YORUMLAR (6)