Üsküdar Gitti Deniz'e

bu gece yıldızlar
senin için son kez parlayacak
sabaha karşı seninle birlikte sönecek
seni bekleyen kavak ağacı
rüzgarın serinliğini son kez duyumsayacak
alırken seni kollarına başı eğilecek
kuşlar, en masumken en kötüsünün üstünde sen gülümse diye son kez süzülecek...
ne kavak ağacı yükselecek
ne kuşlar ötecek
ne ay vuracak ne yakamoz parlayacak
gün'ü sorarsan doğmaya utanacak
kaldır başını son kez bak delikanlı...
bak ki seç gökteki yerini
kaç şair ağıt yazdı da yetmedi tarife
yoldaşların sessiz ağladı
kesin beni ayırın kollarımdan
geçmez konmaz oldu kuşlar dallarımdan
kabuk bağlamaz oldu yaram
halim olmayaydı da tutmasaydım Deniz'i
ağaç çırpınarak ağladı
dostların için için ağladı
eğil kavak eğil
bükül kavak bükül
kalmamış masumiyetin
ne yeşilin ne özün
sökül
ağlıyorum hâlâ
gelemedim yoluna
dokunmadım taşına
aynı gece sancılandı şafak
boğdu bir canı daha yavşak
git dedim selam söyle abine
Üsküdar gitti Deniz'e...
uyandı yine ölülerim
çok sıkışık yüreğim
yer yok yeni bir ölüye
ağlaştık birlikte öylesine...
şimdi DENİZ olunmalı ölesiye...

nilüfer Velieceoğlu

5 Mayıs 2024