Beste: Âmir ATEŞ
Mor salkımlı sokaklarla Üsküdar;
Öyle güzelsin ki, dünyâlar kadar!
Bir başka doğuyor, ufkunda Güneş;
Seninle sabahlar öyle bahtiyar!
Erenler yurdusun, ey güzel belde;
Hüdâyi Dergâh'a, bize de "Gel" de!
Gülnûş Valide'ye selâm vermezsek;
Aşkından geriye, ne kalır elde!..
Gezdim Üsküdar'ı hep adım adım;
Her köşe başında, aşkı aradım!
Cumbalı evlerden baktı güzeller;
Meçhul âşık diye konuldu adım!
Selim Han yansıyor, masmavi suya;
Seninle başbaşa, daldım uykuya!..
Ben nasıl çıkarım, söyle Üsküdar?
Mehtap bile gizlenirken kuytuya!..
Güllerle bezeli, Bülbülderesi;
Kalbin mi ağrıyor, söyle neresi?
Balaban’da tutulmuşum sevdâya;
Lokman Hekim gelse, yoktur çâresi!..
Çeşmeler, sebiller durmadan akar;
Sinan'ı tanıyan, gıptayla bakar!..
Sultan Ahmet Han'ın hattı önünde;
Âşıklar adına, türküler yakar!..
Öyle zor geliyor, bana öyle zor;
Neden ayrıldık biz, Mihrimâh'a sor!..
Kırk yıl geçse bile, inan sevdiğim;
Aşkımız taptâze, şahit İmrahor!..
Hülyâların beni benden aldığı;
Sevenlerin rüyâlara daldığı;
Sen çok sesli bir korosun Üsküdar;
Bin bir nağmesiyle sazın çaldığı!..
Bir başkadır rengi, Güneş'in Ay'ın;
Tadı damağımda, içtiğim çayın;
Mest eder bizleri, o meşhur ney'le;
Ustalar ustası Niyazi Sayın!..
Her sabah inlerken, gönlümün Ney'i;
Sanki semâ eder, şu Beylerbeyi!..
Denize kondurur, tatlı bir bûse;
Unutturur hüznü, siler herşeyi!..
Yemyeşil Cennet'tir, güzel Kısıklı;
Sende ne bilinmez sevdâlar saklı!..
Çamlıca'dan seyrederken denizi;
Mâzide gezinir, insanın aklı!
Gönüllere taht kurmuştur Salacak;
Sâzendeler tanburla ud çalacak;
Mesrûre güzeller, önümden geçip;
İşvesiyle, beni benden alacak!..
Ufkunda birleşir; deniz, mavi gök,
Senle filizlenir, sevdâ denen kök!..
Eskileri yâd edip iç geçirelim;
Sen gözyaşlarını, sol yanıma dök!..
Dilber gibi nazlı, şu Selimiye;
Her gün iç geçirir, Topkapı diye!
İki âşık, ayrı iki yakada;
Kim ayırdı sizi, bilmem ki niye?
Neş'eyle dururken şu Kızkulesi;
Son bulur insanın, bütün çilesi!..
Deryâlar, denizler aşka bürünür;
Kulakta çınlarken, tamburun sesi!..
Müzik alır seni, mâziye salar;
Yüreğin burkulur, gözlerin dolar,
Üsküdar Mûsikî Cemiyeti'nde,
Âmir Ateş içli nağmeler çalar!
07 HAZİRAN 2020
SAAT: 03.45
MERSİN
Kayıt Tarihi : 1.10.2024 06:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir İstanbul âşığı olarak 2013 yılında evlilik sebebiyle Mersin'e taşındım. Beni bilenler sen İstanbul'dan başka bir yerde yaşayamazsın demiştir her zaman. Fakat ömür ırmağı bâzen insanı istemediği mecralara sürüklüyor. Ben de bu sebeple İstanbul aşkımı uzaktan uzağa yaşamaya başladım. Kader ayırdı bizi; bu şehrin iki yakası gibi... Fakat nazlanan o, özleyen hep ben oldum. Bu duygularla 2020 yılındaki bir ziyaret sonrası dolu dizgin duygularla akıp gelen bir şiir oldu. Vesselâm...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!