Üsküdar Şiiri - Koray Aşkın

'laan! ' dedim, 'geceyi vururum seni de keserim';
'uykusuzluğuma bulun bir çare! '
şöyle bir bakındı yalnızlık,
yağmurdan medet umdu,
yapıştım yağmurun da gırtlağına,
'seni bu vahşi kedilere yem yaparım' dedim;
bir elimle kedileri göstererek,
kediler hep birden dağıldılar çırlaya çırlaya...

tükürdüm bir kaç kez,
boğazım acıdı,
yaktım bir sigara daha.
çektim,
üfledim,
çektim...

'belli ki birşeyi bekliyorum oğlum ben' dedim kendi kendime.
geceyi çözdüm salıverdim,
yalnızlığa 'hastırulaaaağğğnnn' diye bağırdım boşluksuzca,
yağmuru ellemedim;
bıraktım yağsın...

bankta kıvrıldım şöyle,
eller başımın altında,
yavaşça uykuya dalarken,
konuşmaya başladım yine kendi kendime,
'ne oldu lan bana? '

düşünmedim bundan sonra, uyudum.
bu artık ne kafasıysa,
sabaha kadar uyudum...