Üsküdar 1 Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

kendime kuytu bir sığınak arar gibi
bindiğim bu metruk köhne yapının
mağara kovuğundayım.
İlk insanım.

Biletimin beni götüreceği vapurda
Dönüşü olan yollardayım.

Ne de çok oyalanmışım.
Bu gidişim öyle değil
son kez Üsküdar’a bakacağım,
sahilde adımlayıp
yağmuru bekleyeceğim.
Belki içimdeki ateş
söner diye umutlanacağım.

Bıktım artık
bir rüyayı yaşıyor gibi olmaktan.
gerçeklerime yol almalıyım

Gürleyen motor,
martı seslerini bastırıyor
en sevdiğim hayali
şehri
ve Üsküdarı
bırakıyorum şubat gününde
gidiyorum....