Üşenme Yaşamaktan Şiiri - Ali Hallaç

Üşenme yaşamaktan
Kalk, çıkar ayakkabılarını
yürü kumda,sahilde..
Üşenme,hoşuna gidecek.

Üşenme aramaktan
Bir damla sevgi de olsa aradığın
Eskici sergilerindeki
bir taş plakta,
Bilmem kaç yıl önce yazılmış
kağıdı sararmış bir kitapta..
Üşenme,serinleyecek yüreğin.

Üşenme dolaşmaktan
Neresi olursa,nereye olursa
yalınayak veya uçarak
Üşenme lütfen,
göreceğin çok şey var daha..
Üşenme,kendine geleceksin.

Üşenme dinlemekten
Herkesin bir öyküsü vardır
Belki o öykünün bir yerinde
belki o yerin bir harfinde
senin mutluluğun saklıdır
Dinle,kaçırma bir tek harfini bile..
Üşenme,sıkılmayacaksın.

Üşenme paylaşmaktan
Paylaş,vallahi ölmezsin
Sevgi paylaştıkça büyür
Bilgi paylaştıkça ölümsüzleşir..
Üşenme,eksilmeyeceksin.

Üşenme ağlamaktan
Ağlamadan anlayamazsın yaşadığını
Yıkamazsan içini
pişmanlık yağmurlarıyla
ben insanım diyemezsin.
Üşenme,durulacaksın.

Üşenme ölmekten
Kazık mı kakacaksın dünyaya?
Bir yamaç paraşütü gibi
süzülerek ineceksin sonsuzluğa
Bir film şeridi gibi
geçecek yaşamın gözlerinin önünden Üşenme,tükenmeyeceksin.