Usanmak Şiiri - Abidin Doğanay

Dokunmayın bana gamlıyım bugün,
Konuşmayı bilmez dilden usandım.
Ağarac saçlarım olmuş ise yün,
Çekemem hiç kahır elden usandım.

Dönüyor üstümde kara bulutlar,
Birer birer sönmüş bütün umutlar,
Bu dişat ispat eyler kanıtlar,
Esen rüzgarlardan,yelden usandım.

Cesaret kalmadı yola gidecek,
Hayatımın sonu böyle bitecek,
Tanrıdan dileğim bacam tütecek,
Olan afetlerden selden usandım.

Karamsar değilim doğrusu öyle,
Kurtulamam düzen kalırsa böyle,
Dikenler batıyor neylersen neyle,
Dalındaki açan gülden usandım.

Doğanay'ım sular bulanık akar,
Kötülerin lafı içimi yakar,
Bedenim yorulmuş hayattan bıkar,
Akan ırmaklardan gölden usandım.