Gün gelir en sıkı dostluklar biter,
Can bedenden, beden candan usanır.
“Bunca telaş, uğraş yeter” der “yeter”
İnsan bu virane handan usanır.
Bu dünya hayatı boştur can için,
Ne bal börek için, ne bir han için.
Yeni yeni hazlar, heyecan için,
Yarını özleyen dünden usanır.
Gün gelir can kuşu son bir kez öter,
Süre dolar ufuktaki gün batar.
Yetkiler alınır, görevler biter
Kan damardan, damar kandan usanır.
Kısmetini yersin, kalmaz sinide,
Dikkatlidir Azrail bu konuda.
Akıbet bağrına basar seni de,
Sanma yalan dünya senden usanır.
Kayıt Tarihi : 11.6.2009 16:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Bulut](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/11/usanir-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!