Meğer sermâyesi aşkın âh-u figânmış,
Usandım gece gündüz âh edip ağlamaktan.
Bu göz, şu gördüğün gönül sevgine kanmış,
Usandım gece gündüz âh edip ağlamaktan.
Ben ırmak olur akardım, sense bir deniz,
Yalanlara karıştı o meşhur sevgimiz.
Kalan, yalnız orta yerde, soluk bir beniz,
Usandım gece gündüz âh edip ağlamaktan.
(1983)
Nizamettin SaltanKayıt Tarihi : 15.3.2005 10:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!