Ateşi kalmamış, külden usandım
Hep acı konuşan, dilden usandım
Bülbülü ötmeyen, kendi kokmayan
Bahçeden usandım, gülden usandım
Gözün açıp gerçekleri görmeyen
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
