Usandık Şiiri - Mehmet Cihat Üstün

Bırakın artık şu yalan sözleri
Sırma saçlıyım diyen kelden usandık
İnkara kalkmayın gören gözleri
Hakka davet için gelden usandık

Okunuz çok lakin yoktur hiç yayı
Çok da seversiniz atıp tutmayı
Hiçe çevirdiniz koca dünyayı
Size sebep olan belden usandık

Öyle laflar var ki yalan denizi
Bukalemun gibi süsler benizi
Size normal bizde utanma izi
Yanağınızdaki aldan usandık

Sizde bulunmayan hiçbir meziyet
Söylenir var diye böyledir niyet
Size gösteriştir bize eziyet
Reklamdan ibaret çuldan usandık

Sözleriniz sanki bal fikirsize
Sizin gibi olan inanır size
Layıkken yönünüz hezar dehlize
Bize denk getiren yoldan uzandık

Mumunuz yatsıyı beklemez bazen
Dönmekte hüner-ver sanki semazen
Ne mal olduğunuz tam çıkacakken
Elinizden tutan kuldan usandık

Dürüstüm diyende olmaz hırsızlık
Sizde olan nasıl bir tutarsızlık
Hiç kimse görmedi böyle arsızlık
Nedir düştüğümüz halden usandık

Karakterinizi anlatır mazi
Değerinizi de ölçer terazi
Hak etmediğiniz kıymette sizi
Siz yapan paradan puldan usandık

Böylesi tiplerden önce az vardı
Gittikçe çoğaldı her yanı sardı
Sizin yüzünüzden yürek kabardı
İçilen kahveden faldan usandık

Yolunu bilmeden asla mescidin
Sizden mi sorulur iman ile din
Huzur verin artık çekip de gidin
Yeter duyduğumuz zulden usandık