Usancımdan utanıyorum Şiiri - Oktay Avcu

Utanıyorum
Ama senden değil sevgilim
Senden değil annem
Senden değil kardeşim
Senden değil dostum
İnsanlığımdan
Yaşayışımdan
Utanıyorum işte
Usul usul değil
Son hızla utanıyorum kendimden
Yıldızlardan değil
Gökyüzünün mavi olmayışından değil
Yılgınlığımdan
Çaresizliğimden
Ve güçsüzlüğümden
Ve kendimi zindana atışımdan
Usancımdan utanıyorum
Alın terimden utanmıyorum
Köylülüğümden, işçiliğimden değil
Şu taşı ben kırıyorum
Şu ekini ben biçiyorum
Şu ağacı ben yetiştiriyorum
Ve ben şu derede balık tutuyorum
Yine de utanıyorum şu tel örgülere bakıp
Göklere istediğim gibi bakmayıp
Utanıyorum böyle olmaktan