Usanç ve Umut Şiiri - Ufuk Nazım

Bulutlu bir günde
Saçaktan düşen damla gibi
Düştüm tenine
Göçlerde tanıdım seni
Senin kaygıların büyürken
Ben küçüldüm saksılarda
Köküm soluksuz ve susuzken
Armaları yırtılmış semboller
Ve lanet markalar arasında
Yüzüm kayboldu...
Dinledim insancıkları
Kah yücelirlerken
Kah batarlarken
Kardım gözlerime umutlarımı
Umut aşıladım onlara
Bütün aşıları ters tuttu umudun
Ağlayan dalları bir bir döndü
Yüzlerini toprağa
Ve beni aşağılayan hain gözleri
Işıldadı yıldız yıldız karanlıklarda...