Usanç Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
.
yüzümü daralmış gördüm ilk kez bu gün
ilk kez bu gün inandım sahibi olduğum takvime
anahtarım elimde
umarım kilitlemişimdir kapıyı
hatırladığım
ruhsuz bir kaldırım üzerinde olduğum
ve binlerce göz saklı pencerelerin karşısında

inandım ne çok yoksul olduğuma
ne çok yorulduğuma ah ne çok daraltıldığıma
olsun ben savunurum yine de hayatı
göğsümde genişlese de binlerce tapınak
çürütürüm rüyaları

eğer bu gün ölmemişsem
yarını anlatabilirim sağanağımla
ya da titreyen her ceviz yaprağına
kazıyabilirim adını

hatırladım
sahi bakışların niye o kadar cansız sarıydı
.
.
.
.