Aç gezdiğim günlere tanıktır uşak sokakları
İş diye vurduğum her kapıda vardır parmak izlerim
Tanıdık bir dost ararken gözlerim
Açlık bir yük gibi çöktü omzuma kış akşamları
Sönmüş bir sobanın yanında ısınmaya çalışıyorum
Durmadan vuruyor pencereme damlalar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
