Aç gezdiğim günlere tanıktır uşak sokakları
İş diye vurduğum her kapıda vardır parmak izlerim
Tanıdık bir dost ararken gözlerim
Açlık bir yük gibi çöktü omzuma kış akşamları
Sönmüş bir sobanın yanında ısınmaya çalışıyorum
Durmadan vuruyor pencereme damlalar
Sanki geçiyor gövdemin içinden kağnılar
Zamanla bunada alışıyorum
Huzuruna çağırıyor beni ezanla
Çalmadığım bir tek kapı o kaldı
Şükretmedi diye ekmeğini aldı
Belki geri verir ilk sabahla
Kayıt Tarihi : 14.3.2009 09:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne zaman doysak açlar için dua ederiz...
ama karnı açken açlara dua eden çok azdır...
yolun açık olsun sevgili kardeşim ...
TÜM YORUMLAR (4)