Usain Bolt Niye Koşuyor?

İnsan ömrü boyunca bi benlik arayışında olurmuş ibrahim hayatta konuşmaktan başka işlevi olduğunu düşünmediğim dedem söylemişti bunu bana. Bende o günden sonra kendimi çok aradım okulda iki çarpı iki de, türkçe'nin gizli öznesinde, ingilizce what is your name de aradım ama bulamadım. Sabahları önlüğümü giyip okula giderken çöpte bi şeyler arayan adam kendisini arıyor sandım bi süre, taa ki akşam üzeri tüm çocuklar top oynarken çöpleri karıştırdığımda annem beni döve döve eve götürene kadar. O zaman anladım ki çöpleri karıştıran adam yanlış yoldaydı, kendini bulamayacaktı üstelik annesinin gelip kendisini dövmesi an meselesiydi. Ertesi gün yanına sokulup ''abi kendini böyle bulamazsın, gel bizimle top oyna, istersen sadece forvette de durabilirsin'' dedim, sadece güldü...

Ve ondan sonra da doğru olanın gülmek olduğunu sandım, babam öldü güldüm, sıra arkadaşım başka okula kaydını aldırdı güldüm, 5. Sınıfta ilk defa Gizem'e aşık oldum seni seviyorum dedim, beni öğretmene şikayet ettiğinde güldüm, bir gün annem bilmediğim bi nedenden karşımda ağlıyordu ben yine oturup gülüyordum, herkes benim deli olduğumu düşünmeye başladı ve üstelik böyle hiç bir yere varamıyordum o gün gülmeyi de bıraktım...

Gülmenin de yanlış yol olduğunu söylemeye çıktım çöpleri karıştıran adama ama ne o gün ne de onu beklediğim 2-3 ay boyunca bi daha göremedim. Belki de kaybolmuştur diye düşündüm, öyle televizyon programlarında aranıp bulunacak cinsten bi kayboluştan bahsetmiyorum İbrahim, kendini ararken yanlış yollara başvurup kayboluşundan bahsetiyorum..

Neyse.. Boyum uzadı biraz, saklarım çıkmaya başladı, babasızlığın gülünecek bi şey değil yıllarca ağlanacak bi şey olduğunu eksiklik olduğunu öğrendim, Gizem'i bi gün bile affedemedim.. Geçen ay Dedemin mezarına gidip yanıldığını söyledim, insan kendini araması bi benlik araması koca bir yalan dedim. Taa ki bi gün bunu gördüm kimseyle konuşmayıp sahilde tek başına otururken, dedim lan ben buyum işte. Ne eksiği ne fazlası. bu bensem, benim olmalı..

Ulan dede ilk defa haklı çıktın diyip ilk defa fatiha okudum ruhuna! Akşam eve döndüğümde aynada karşımda saçının örgüsüyle oynayıp bankta oturan o kızı görüyordum, artık emindim kendimi bulduğuma. Ertesi gün tüm cesaretimi koyup çantamın içine konuştum onunla, ben senim sen bensin bundan sonra. Güldü, günler, haftalar, yıllar boyu sadece sürekli güldük birbirimize. O gün ve ondan sonraki her gün her aynada karşımda onu gördüm..

Ben kendimi Gülce diye bi kızda buldum İbrahim. Dış güzelliği betimlenmiştir belki türlü şairler tarafından ama iç güzelliğine gelince olay anlatamamaktan intihar etmiştir tüm şairler.. Ben şanslıyım da mesela düşün Usain Bolt niye koşuyor sanıyorsun oda kendini yakalamaya çalışıyor, olimpiyat rekorları kırıyor ama nafile! Benliği eksik, aynada ki o silüet, gülüş eksik ona da bi Gülce verseniz koşmaz aslında..