Us'umun Karekökü Şiiri - Habibe Merih At ...

"Affolunsundu ki suçlarımız öylesine, daha
Geçmişin engelmelerimizden viraj alırken
Başlasın nüvelenmeye usun √ özgürlüğe!"

*
Öykülerden oluşmuştuk uyarıcı, bilirbilmez
Çirkin, kötü, acayip, uluorta asıllı asılsız
Başladık, vakitli vakitsiz, yalnız, hızlı gittik.

Hayalmiştik şeffaf naif perdelerce açılan
Kapanıp öykünerek kozasından örülerek
Eni boyuna orantısız gece hece çizgisiyle
Güneş koyunlu şefkatli kucağa döşenirdik.

Uyarlanırdı sim kodu versiyonumuza, hem
Haz hem korku verirdi her ümit her sevgi.

Görünmezlik duvarını aşmış onlarcamıza
Gitmekteyken birimiz, gelmekteydi diğerimiz
Vurduğunda salisesi gongun, günene çağıran
Yaşama biavaz başlamış her değerlimiz, kıldan
İnce boynunu, sessizce büken olur kıymetlimiz.

Alacaklımız hep alacaklı, ayrımsız kayırmasız
Herbirimize aynı yabani ensiyahi ayin fonlarını
Ayrı ayrı gerer sonsuza dek, borçlu hep borçlu.

Adaşlar, kaybedişe sabırlar dilerken çokça
Dayanma gücüyle; kazanışa uzun, huzurlu
Ömürden başka ne dilek yakışır ki?

Ne ekleyebilir ne çıkarabiliriz tarihimizden
Kendimizi kendimiz. Dileyebileceklerimizin
En iyisi, dillendirebilmekti bir çaresi
Baş uçlarımızdan Taş uçlarımıza:
Günahsızlığımızı!
*

Hoşgörüle aykırılıkları gönlün imrentisinin
Son dönenceme geçmeden henüz solurken
Özgülensin usumun karekökü özgürlüğe!