Üryan Elbise Şiiri - Abdulkadir Karaman

Bir çıplak bakıştı örtündüğüm elbise
çıkarmamak üzere giyindiğim! ..
Bir üryan yürek kaldı sızlayan içimde.
Bir yıldız kayması şavkıması
kadar sürdü sevindiğim! ..
Gözlerim guruplar mahkumu,
canım umutlar özürlüsüydü.
Olmak için, çok uğraştım, kendimde…

Bir rüyâ görüntüsü gözlerin
kâbuslarında her gece…
gül alevlerinin özlemiyle yandı yüreğim! ..
Ve gözlerim yanardağ lavları selinde üşüdü! ..
Beynimi aralıksız kundaklayan bilmece.
Mâlum, girdaplarında sözlerin,
inlediğim ince ince.

Bu güneşin kaçıncı ihaneti geceye
ve gecenin kaçıncı yangısı?
Ökselenmişken yıldızlar
sevgi siluetinde sevince.
Susamış bir yüreğin
- İşi zor yüreğin! ..
yeniden gölgede içi sızlar! ..
Değişmez zamanın döngüsü
ve gözyaşları akar kendiliğince! ..
Alevlenir yeniden
elemden dehlizlerde
Ümitlerine ıraksamış bir sevdânın çıngısı! ..
Sönerken ölü ışıklar gibi
direnci tükenmiş gözlerde! ..

27.01.03