Üryan Şiiri - Erdem Gümüş 2

Gelirken üryansın giderken üryan
Her iki yolunda yuyalar seni
Kundak mı kefen mi teni koruyan
Kah sıcak kah soğuk, su yalar seni

Hamurun topraktır balçıktan mayan
İhlaslı nefsinle, ihsana dayan
Kulu aldatmalar Allah’a ayan
Bozduğun kantarda, sayalar seni

Sanmaki maharet anne babada
Kul Meryem babaydı yüce İsa’da
Cenin canlanırken rahim çabada
Binbir melek ruha, koyalar seni

Kırma gönülleri herkesle barış
İlle de rakipse nefsinle yarış
Karun’a serveti kaldı mı karış
Malın da mülkün de, oyalar seni

Bir fiske kafidir emanet cana
Malın mülkün kalır yalancı hana
Sevenler yatırır sağından yana
Götürür kabrine, yayalar seni

Birleşse damlalar inerken yere
Sapıtmaz mı yolu nehirle dere
Çığ olup semada düşerse sere
Güz biter kış geçe, duyalar seni

Bir saniye evren eylemez rötar
Tavafı dünyayı askıda tutar
Kıyameti gören aklını yutar
Mecnundan delice sayalar seni

KUL FİGANİ derki hedefim Erdem
Takdir ile tekbir çekilsin perdem
Şahadet parmağın şahittir herdem
Kul hakkı yedinse soyalar seni

KUL FİGANİ
İZMİT
22.01.2013