Urumçi Kahramanlarına Şiiri - Halil Güven

Urumçi sokakları gönlüme düştü

Kahramanlar sokak içinde

Sokaklar kanlar içinde

“Vurulmuş tertemiz alınlarından”

Uzanmış uyurlar kanları üstüne

Kürşat’ı aradı gözüm yatanlar arasında

Öyle ya

Bir Bozkurt ölür bin Bozkurt dirilir ya

Bozkurtlar doldurdu çevremi birden

Ben Kürşat!

Ben de Kürşat

Ben de ben de

Tanıdım Kürşat’ımı hemen

İşte oydu

Bozkurtları dirilten asırlar öncesinden

Koca Çin Sarayı’nı basmıştı da

Üç beş serdengeçtiyle

Şaşırmıştı Çin Kaanı düşüp de can derdine

Aman dilediydi can havliyle

İşte o anda sevmiştim ben Kürşat’ı

Bütün kalbimle

Bozkurtları diriltendi o

Türk soyuna esareti unutturandı o

Selendim heyecanla ve olanca içten bir sesle

Kürşat

Urumçi sokakları gönlüme düştü

Canlandı kahramanlar

Hepsi birden

O muhteşem heybetleriyle

Vuruyorlar vuruşuyorlardı korkusuz

Düşüyorlardı vurulup al kanlar içinde

“Bir gül bahçesine girercesine”

Haykırdım birden o elemle

Kahramanlar ölmez Kürşatlar ölmez

Onlar sadece gider de geri dönmez

Merhamet dilenmez kahramanlara

Başarılar dilensin yeter onlara

Acımayalım sızlayan kalplerimizle

Alkışlayalım onları temiz ellerimizle

Urumçi Kahramanları

Yürekten minnet size

Başka söz gerekmez yaptığınız işe

Kürşat'ıma

Selam söyleyiverin fırsatınız olur ise