Ürperti Şiiri - Kırlangıç Divanesi

Yabancılık çekiyorum...
Tüm harfler tazeleniyor, aralık kalan kapılarından dünümü gözlemlerken ürperti sarıyor vücudumu.

Yekpare titreyişler beliriyor ansızın. Yanaklarımın karasallığını ıslatan sağanakların tuzları serpiliyor kabuk bağlamayan, fakat kanamaya meyilli yaralarıma.

Azimle adımladığım güzergahlarda işlenen vukuatları biriktirdiğimdendir göz kapaklarımın ağırlığı.
Sağırlığından mıdır vicdanımın sessiz kalışı ?
Sus oluşlarım, lâl dilimin kaderi mi ?

Çuval çuval soru yığınlarıyla cephemde, cepkenimin içinden çıkardığım tütünle,
tüttürülmekte gün.
Çokta parlak geçmişe dönük değil, dün.