Ürperti Şiiri - Tangül Çehreli

Bir tılsım akar sızısıyla pınarlardan,
Dolamaz istikbali kadir, kıymet, vefa
Berraklığı ayanda olsa âlemi müstesnanın,
Uzamaz men edilmiş duvarlara ruhun geçitsiz duvarları.
Salın aylak, aylak savrul doğrulmadan sapasağlam basmadan,
Daldan dala yuva yapmadan susuz çöllerde,
Hep serap olacağını bile, bile hayallerin yakma ateşini,
Külünü bırakmayan sedaya…
Titrek ve korkulu kalp gözü sığ sularda yitik,
Yılık bakar perdeli gözler hep kırgın hep dolu hep vurgun.
Metaneti ketumluğunda suskun savaşçı, törpüler cemalini riyakârın
Direnir pahıl duygulara cereyanlı bakışı,
Efkârı sağanak yağmur,
İmdat dilenir taarruzda ki yürek, dur! Dur! Dur!
Ve özlem ve arzu ve ardında ki çağıran nur! Nur! Nur