Ürperti (171) Şiiri - İbrahim Arslan

Kaybetmiş olduğun masumiyetinle bak,
Biliyorum çok hızlı dönüyor dünya,
Umrumda değil ister kendini yak,
Hayat bir örümcek,yine ağını örüyor...

Baktığında bana gerçeği gör isterdim,
Bak ve içime bir sıcaklık ver isterdim,
Bırak şimdi bakmayı,bir defa kalp gözünle bak,
Seni de beni de gören çok iyi görüyor...

Ne kadar baksan da düzelmez bu yara,
Uğraşma ak olmaz bu bendeki kara,
Aldatsın seni,ağarmış saçlarıma bak
O saçlar ki beni cennet'e mi götürüyor...

Sanmam,ben biliyorum yaşadıklarımı
Sevaplarımı da biliyorum günahlarımı,
Sağdaki defteri bırak soldakine bak,
Soldaki bana Cehennem'i gösteriyor...

Ölüm öyle bir hakikat ki yalanlama,
Ben yanlış anlamışım sen anlama,
Dirilere,diriler içinde yaşayan ölülere bak
O ölüler ki adama tatlı uykusunu böldürüyor...

Bilebilsem öldükten sonrasını
Ölüm insana dünyadan en son hatırası,
Azrail'e değil Münker-Nekir 'e bak
Münker-Nekir hep yolunu gözlüyor...

Kaybetmiş olduğun masumiyetinle bak
Ruhunla,kalbinle,vicdanınla bak
Sonra istersen kendini Cehennem'de yak
Cehennem işte beni asıl o düşündürüyor...

Bak nasılda titriyorum şimdi
Bak nasılda ölüyorum kendi kendime
Ölüm bu şairin son şiiriydi,
Son şiirimi yazdım ondan ürperiyorum
Kapımı çalan Azrail canımı almadan dönüyor
Canımı almadan dönüyor da
Geçmiyor bendeki bu ÜRPERTİ..
İÇİMDEKİ ŞAİR DE,ÇOCUKTA, HERŞEYDE
yavaş-yavaş,sessiz-sessiz ölüyor...
09,02,2008