Ürperir zaman Şiiri - Halit Gökmen

ağustosu on bir geçenin
gecesini dört yüz geçe
alışılmadık bir serinlikte
aksayan adamla oğlunu karşılar
koltuğu ekmekli kadın
yetiştirir müjdeyi
ürperir çatılarda
hakuran kuşları
toplaşıp tüylerini kabartır

getireceklerinden habersiz
götüreceklerinden habersiz
sevinir aksayan adamla oğlu

giderler birer, birer
tanıdık bildik birileri
tanınmadık bilinmedik yerlere
gecenin serinliğinde
ürperir şehir,
tüm şehirler ürperir

bilinmeyen gecelerde, bir başşehirde
ürperir aksayan adamın oğlu
patlayan dudağında sızıntı
belinde ince bir sızı.
ürperir şehrin derinliklerinde
can evinde saklı bir maça kızı

mevsimler ürperir
utanır insan
eylül ürperir
unutkan insan
şehirler ürperir
umutvar insan,
zaman ürperir, ürperir zaman.