Ürperen Lahzalar
Ürperen Lahzalar
Gecenin tam ortasına attım kendimi
Boğuştum durdum zifiri karanlıkla
Ümitsizlik hançerini akrebin kıskacı misali
Salladım
En sonunda kendime sapladım
Lütuf etmedi gül benizli gül yarenim suretini
Duyurmadım bir an bile serzeniş yeisini
Alevlere boyadım içimin Sönmez uhdesini
Kanadım kırıldı ucamam deryalara
Daldırdı dilinden ikrar olan umulmaz hülyalara
Cehrem buz tutar, nefesimin aksi vurur umursuz dağlara
Bedenimi gömdüm senden gelmeyen uğultulara...
Kayıt Tarihi : 29.12.2021 02:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!