Urna Şiiri - İsmail Akyüz

Cesur bir kadındın sen Urna
sapına kadar karaydı gözlerin
içinde şimşekler çakar
şavkırdı geceler
bazen rüzgarım eser
savrulur uzun siyah saçların
kaçak sevdalara benzerdin

karaydı gözlerin Urna iriydi
içindeki memleketin özlemiydi
bakışların gözlerimi deler geçerdi
o hüzünlü sesinle arada
sizin oralardan söylerdin
yeni başlamış aşklar için
beni öldürür gibi söylerdin
içindekini hissederdim
o zaman bir Flamenko kadınına benzerdin
bunu sen bilmezdin
bir beni sevmeyi bilirdin
söyle Urna beni neden sevdin

uzun siyah saçların vardı Urna
ne kadar çok parlardı
ne hoş kokardı
göğsüme koyar başını uyurdun
uzun uzun okşar
sessizce koklardım
haberin olmazdı
yatağım olurdun Urna,
yorganım

kara gözlerin Urna
dipsiz bir kuyu
düşerdim içine de çıkamazdım
adresim olurdun Urna
meskenim

sevecendin Urna
kucağın gibi
koyardım başımı
erkeğindim
anam olurdun
bazen bacım
ama hep kadınım
çocuğun gibi severdin beni
usul usul aklaşmış saçlarımı okşardın,
huzurla dolardım
yüzümse müptelasıydı parmaklarının
kırış kırış olsa da
canlanırdı tenim değince diri tenine
söyle Urna beni neden sevdin

tenin beyazdı Urna
duru beyaz
bense kara kuru
izim kalırdı teninde
bedenime değdiğinde bedenin
utanır, kapatırdı gözlerimi ellerin
saçların karaydı Urna
tenin duru beyaz

saçların diyorum
Urna gözlerin
neden düştü bana yüreğin
söyle bana Urna
neden seni sevdim