Urla Şiiri - Kenan Encin

Küçük şirin bir kasaba bu urla…
iskelesi meşhur...
Necati Cumalı'sı ayrı meşhur..
yaza girmeden son anında yakalayacaksın
baharı,iskelede...
tahta iskemlelerin üzerinde...
rakının tadını çıkaracaksın..
dalıp gideceksin içtikçe..
mübadilsen..Giritten geldiyse ecdadın..
adaya bakıp daha çok içeceksin..
hayal edeceksin Giritten gelen gemileri..
nasıl yanaştıklarını göreceksin eminim..
çocukların,kadınların çığlıklarıyla karışmış telaşlarını
duyacaksın...
karantinaya alındıklarında ki sıkıntıları...
yaşayacaksın yüreğinde...
içtikçe ağlayacaksın,hatırlayacaksın..
Giritten gelen atalarını..
gür bıyıklı...
denizin sesini alacaksın kıyıdaki..
taşların üzerini okşarken köpükler...
daha rakı yokmu diye sesleneceksin..
cumhur kaptana...
masada ki radikanı,turpotunu çatallayacaksın...
güneşin bir portakal gibi denize düştüğü anda..
urlanın sokaklarına dalacaksın..
herbir tarafta onlar..
yarım,
yamalak türkçeleriyle saracaklar seni..
yarım gavur demelerine aldırmadan...
yürüyeceksin onlarla birlikte..
bir çocuk göreceksin evinin eşiğinde oynayan...
saçlarını okşarken..soracaksın nasılsın diye..
cevap verecek hemen sana...kala ime...amca..
karışık.rumca,türkçe..
daha da ağlayacaksın,için sızlayacak...
düşüneceksin,o çocuk belkide senin anan,baban..
yürüdüğün yol seni getirecek..
babacanda ki mezarlığa...
az önce gemilerden inen atalarına..
ağlayacaksın,çok ağlayacaksın..
hepsinin mezar taşında göreceksin....
giritli diye başlayan yazılarını...
baba oğul bir arada yatan...
diğer tarafta diğerleri...
dedim ya ağlayacaksın...
hem de çok...