Çarpıyordu ölümsüz kıyılarına,
Cevval dalgaları Ölü Deniz’in;
Yad edip batık aşkların ruhlarını,
Batmadığı yerde,
Fani yığınların…
Diz çöküyordu Petra haşmetiyle
Eğilip,
sahralarda gömülü
ulu hatırasına aşkların,
kaldırıp Sevdalı nidaları
Mahzenlerinde uyuyan…
Ürküyordu Ürdün;
Yitip gitmesinden,
Kehribar bakışlı aşıkların,
Saçaklarının altından.
Sönüp güneşin,
Karanlığa teslimiyetinden...
Kayıt Tarihi : 7.12.2024 23:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!