Ürkettim Kurbağaları Şiiri - Abdullah Ka ...

Aylardır eski bir kederle çıkıyorum voltaya
Kar kuşları geçiyor semada sürü sürü
Dökülen yaprakların sesini duyuyorum üşütüyor beni yalnızlık
Çehren yansıyor semaya her kar tanesine

Esirgeme kendini semadan
Noksan kalma kederin sonsuz yalnızlığından
Bütün gün dere kıyısında sırt üstü uzanıp izledim seni
Dinledim suyun akışını
İzledim balıklardan oluşan yakamozu

Kopardım mor gülleri dalından
Ürkettim kurbağaları
Korkuttum kuşları
Hepsi ortalıkta aniden kayboldu
Her nasılsa yalnızım
Ve hep bir şeyler eksik gibi