Ürkek Marifetlerim Şiiri - İlhan Keskin

Geçmiş zamanın bir yerindeyim, özlemeye tutsak
Yoksul heyecanların, boyunduruğunda titremekteyim
Ürkek marifetlerim olurdu, matah sanıp sevindiğim
Fukara sevinçlerin azlığında yaşandı, geçmişin günleri
Zıpkın gibi gençliğimi süpürdü, zaman denen çöpçü
İsyanım hiç olmadı, hiç kırmadım zincirlerini kaderin
Ne varsa eyvallah dedim, kısmetten yana, gocunmadım
En çok hüzünlere boyun eydim, birde gidenlerdi üzüldüğüm
Çok özleniyor giden neticede, acı çekmek kalıyor hasretine
Yüzümün gülüşünü gizlerdim, kimsesiz zamanlara, utangaç
Ürkek marifetlerim olurdu, sevinçleri mahcup devirdiğim
Yaşandı bitti diyemem, aklına gelir hatıralar, yakanı bırakmaz
Bir dilim ekmek, bir yudum suydu, mutluluk denen haslet
Açlığım olur yutkunurdum, özenerek baktığım, bilmediğim bir tat
Ardında bıraktığım olacak, her ne yaşadıysam, kalan sadece ibret
Üzüntülerden cımbızladığım mutluluk, elle tutulur değilse de
Ürkek marifetlerim olurdu, ara sıra gururla kendimi övdüğüm