Ürkek Bir Güvercine Çaldırdım Uykularımı

yolum çileli
çamurlar vurdukça yüzüme
kahır defterim kürlenir
avuca sığdıramadıklarım yormakta ruhumu

perde çekilmiş gözlerime
her demde duvara çarpar yüzüm
çatlamış yüreyeceğim köprüler
ilk zelzelede kanım karışır toprağa.

içtim şerbeti ağu kasesinden
gri kelimeler dökülür lal dilimden
büyülü bir tütsü yalamakta genlerimi
ertelediğim tebessümler nasırlaşır içimde

gözyaşının sel olduğu dilek taşında
açtım ellerimi,
ömür merdiveninde ağladım sustuklarımı
görmedi gündüzün karanlığında kimseler.
sahiplerin sahibine bahşettim,
O her şeye tecelli eder.

ürkek bir güvercine çaldırdım uykularımı.
kaçıncı gecedir halen ölmedim
karanlık sokakların tenha çukurlarında.
kırık faylarda gizlenmiş bir gölgeyim

TajdinK. Temmuz 2020 Ankara