Urgan sende Şiiri - Zeynep Beşen

seni bensiz!
beni sensiz!
bizi bizsiz koymaya değecekse bu dünya !
buyur!
kalem sende,
urgan sende,
sana emanet ettiğim canımda elinde,
bir ah edersek duyarsan şayet sesimizden,
sana duyduğumuz aşk utansın!
eline verdiğimiz can utansın!

sana susuyorsam bil ki;
sen ağrıma diyedir bunca çaba,
bilirsin beni, sen ağrısan burada ben kanıyorum...
sana hiç söylemedim ama
sensizliğin çaresizliği var ya o çaresizliği
bana her gün yokluğunda ölümlerden ölüm beğendiriyor..
bir şey yapamıyorum..
ne senden gidiyorum
ne sana geliyorum,
ağlayamıyorum acıya sızıyorum.

bu acizlik çok güzel.
bana insan olduğumu hissettiriyor.
sana ne hissettiriyor bilemem..