Urfa... Şiiri - Şamil Tunçay

Firak elemi benimdir urfa
Ayrılmak düşer bana urfa
Ayrılmak zorunda kaldığım diyarbekir gibi
Ezvakına meftun olduğum çocukluğum gibi

Belki de çoktan ayrılmışım ben dünyadan
Uzak kalmışım çünkü ben vefadan
Göçmek sanamı kaldı; telli turna
Bak bende göçüyorum urfa dan

Çok seviyorsan, doğruysan, sen gel
Bağlana gel, çabakçura gel
Bulamazsan bizi oralarda
Ali munzura gel urfa

Fırat hep aynı yöne mi akarsın
Neden geri dönüp geldiğin solhana bakmazsın
Ben geldim geri dönüyorum sılama
Sen ne zaman geri akarsın solhana

Ağıtlar yakmalısın üstadsız kabir gibi
Hüzne alışmalısın, yıkılmış mezar gibi
Yalnız yatmalısın, Hulusi yahyagil gibi
Sabr etmelisin eyyup nebi gibi

Çok seviyorsan, doğruysan, sen gel
Bağlana gel, çabakçura gel
Bulamazsan bizi oralarda
Ali munzura gel urfa

Naşı çalınan kabir ben olsaydım
Mancınıklardan ateşe atılan ben olsaydım
Haranda güneşte yanan kubbe ben olsaydım
Ciğerine kurtlar saplanan ben olsaydım

Öyle bir yere gidiyorum onda gurbet yok
O urfadan da bingölden de öte
O dünya ahiret de ne var ne yok onlardan ziyade
Çeltik suyunu aşar ali boğazını koşarsam ona varırım