Urfa'lı Şair Nabi Şiiri - Ömer Faruk Kaz ...

URFA’LI ŞAİR NABİ

Ol Zahidin ismi Hazreti Yusuf’tan müsemma
Doğmuştu dünyaya Gaffar-zade Nabi Ruha ’da

Seyittir dedesi, babası ve dahi kendisi
Bilinmez nerdedir şimdi onun malikanesi.

Nabi’nin mekanı ve karı hep medreselerdi
İlm üçün ömrünün baharını der-dest eyledi

Ruha ve Diyar-ı bekir git-gel kesmedi onu
Huzur-u İstanbul göç yolunda, vuslatı oldu

Lakin O , düşmüştü biçare ümitsiz bir hale
Gurbette rüştünü ispat ile felah lazımdı

Herhalde Nabi kim, Ruha kim bilinmez bu ilde
Altının kıymetini bilen bir sarraf lazımdı

Mustafa Paşa’ya kaside-i arzuhal yazdı
Müteessir olup Paşa, onu divana kattı

Namıyla seferlerde oldu Padişah’a refik
Revan oldu Sürre ile Hicaz yolunaTevfik

Ruha'da Kadiri, İstanbul'da Mevleviydi o
Muhammed Mustafa'nın en derin muhibbiydi o

Sakındı terk-i edepten o ilahi makamda
Malumdur ki; ‘’Çün Kuy-i mahbubu Huda’’idi o

Vardı ulvi makam-ı Mustafa nazargâhına
Yüzün sürdü , Kubbet-ül Hadrada türbegahına

Gül Resul’ün müjdesine mazhar olmuştu artık
Umurunda değildi zinhar tüm dünyevi varlık

Nice ki ol vakt oldu İstanbul’da devran döndü
Nabi hazretlerinin de devrinin feri söndü

Karar kılıp ta Ruha ’ya rücu etmişti amma
Ahval tebdil idi, sebep neyse buna muamma

Hemhal eyleyip nefsiyle vardı gitti Halep’e
Vasıl oldu burada Muhammed ve Mehmet’ine

Bir müddet el etek çekmişti bu fani alemden
Meserret her daim olmazdı vaki bu ademden

İstanbul onu o İstanbul’u çok özlemiştir
Duyuldu ki Nabi İstanbul’a geri gelmiştir

Camiat-ul şuara mesrur olmuştu adeta
Melikü’ş- şuara dönmüştü yine payitahta

Lakin çok sürmedi bu dem, ömrü vefa etmedi
Vuslat kabildi heyhat bu defa gücü yetmedi

Ey büyük, ey Hikemi şairim ölüm de nedir?
Sen ki; ölümden daha şedit eyyamlar görmüşsün

‘’Bağ-ı dehrın hem hazanın hem baharın görmüşsün
Sen ki; neşatın da gamın da rûzgârın görmüşsün’’