Urcun-i Kadim Şiiri - Necati Karaman

Ta urcûn-i kadîme ulaştı fevr-i ânım
Sidredeki rengine boyandı cism-i cânım

Bir bahri azîm vardı serâpâ aramızda
Anlaşılmaz hikmeti sezilmez hîn-i ânım

İdrâki ne mümkün fikir erişmez o visâle
Âlem-i gayb içinde cevl etmede gümanım

Bir menzil ki varlığı yokluğuna müsâvî
Âşiyân-ı rükn-i cânda gizlenmiş dermanım

Var git gönül o ufka sen de bir name söyle
Dil susuyor derûnda küle döndü peymânım

Gözümden akan yaştan çimenler yeşeriyor
Burdadır fevr-i âhım dem vuruyor Sübhân’ım

Açıl mektup içinde yazılanı sen söyle
Cem-i ahvâli beyân eylemede sultanım

Varlık kemâle ermiş nameler beste beste
Ulaşılmaz menzile çağırıyor cânânım