Urbe Şiiri - Nesimi Yiğit

boşlukta salınan
sonsuz bir iz
ilki belirsiz
karmaşık
ama olması gereken
bir ebru sadeliğinde

teninden yayılan
gül kokusu
ellerim bedenine biçim verir
ruhum,
kayıp bir bedende saklıydı hep
yüzüm,
bilge bir yerliye benziyor artık

yazdan kalma bir sonbahar akşamında
odam cehennemi karanlık
ay vişne ağacında saklı
-Çehov vişne sever miydi? -
penceremin aralığından
evrenin kalbine saplanan
gitar sesi
masam her zaman ki gibi dağınık
kitaplar, kelimeler, harfler
ve düşünceler olmadık
sigara paketine yaslanmış bir sigara
güzel bir köylü bir kızın
küçük elleriyle kuruttuğu tütünden
içmelere kıyamam

başlamadan biten bir aşk
kıyısız bir deniz
kaldırıma salınarak düşen yaprağın ezilişi
tanıdık bir hüzün
demli bir çay
geride kalanlar
istediğim gibi olmayanlara kızgınlığım
haksızlığım

son yerlinin okuyla daha güzel ölebilirdim artık
öyle de yaptım
son yerlinin okuyla daha güzel öldüm