kırık bir elbise askısı
ne kadar tutunabilirse
ne denli erken dökülürse elleri
öyle tutunur şairler yaşamak dolabına
kan kaybından doğurarak şiirlerini
girdiğim tüm savaşlardan artan gövdemin
sökülen yaralarına dikiş atarken hayat
koltuk değnekleri olarak taşırdım şiirimi
gövdem ağır görme kusuruydu çocukluğumun
yol yorgunu küfesinde yoksulluk taşımaktan
mısraların kurduğu bütün istasyonlarda
doğmakla ölmek arası sinirleri gerilmiş
hızlı bir trendi şiirimin kas ağrıları
dağılırdı çekmecemin mısradan çocukluğu
insanlığın uzak farları diye yazdım şiirlerimi
babamın gözlerini ihlal eden urlardan
hız limitini aşarken öğrendim bunu
kahverengi tabelaların güzergahında
kervansaray gibi duruyordu
seneler ağırlayan
kanastan ayrılmış bir kurşundur şiirim
an meselesi çarpan bir kalple buluşmam
Kayıt Tarihi : 25.6.2017 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!