Upuzun şiir Şiiri - Ahmet Örnek 2

I.

Mevzilerim talan edilmiş
Yılan eğrisi
Sevgiye giden her yol

Ulufe değil istediğim
Ram olduysam bir yüreğe
Bir nisyana gebeyse isyanım
Canımı yok saydığımdan değil
Sevdamı hak saydığımdandır

II.

Gem almaz olmuş gönül atı
Geride koymuşum naz makamını
Nazara gelmiş uykularım
İçimde yetimliğimden kalma bir sızı
Ondandır
Gün geceye kavuşmadan ölmelerim

III.

Miras yedi değilim
Can çiçeğim demişsem
Bil ki
Daha sen solmadan
Toprağa düşer canım

IV.

Kırmızı kadife bir kutu
Diz çökmüşüm önünde
Yardım et ne olur
Yüreğinle dokun yüreğime
Uçup gitsin kekeme hallerim

V.

Gözlerim senin şehrine bakıyor
Kalbimde kıskanç bir çığlık
Bir müzayede salonunda
Ederime değer biçiliyor
Yetersiz bulunuyor
Yandığım ateşin derecesi

VI.

Aşk diyorum aşkın sahrasındayım
Aşk diyorum aşk ağır geliyor aşkar atıma
Aşk diyorum susuyor firavunla Musa
Aşk diyorum boyun büküyor Muhammed’le İsa
Aşk diyorum Ateş kuşları dönüyor başımda

VII.

Sessizliğin sensiz kıyılarındayım
Başımdaki ağrının sebebini biliyorum aslında
Razı değilim Era’sız hiçbir mevsime
Görünmez bir şiir yazasım var
Acıyan içime avuntu olsun diye

VIII.

Bir yurdum insanı
Nedir bu halin dedi
İnşallah bulursun aradığını
Ve dahi Neşet baba dedi
Anladım kama yarasının fermanı
Aşk yarasına derman olmuyormuş

IX.

‘’Dost kayadan sular akar
Ondan içen çile çeker’’
Kanat kanada uçuyordu bir çift çekirge
Kaderine küsmüştü
Yuvaları bozulmuş bir çift kaplumbağa
Lanet olsun kapımdaki talan mevsime

X.

Daha on dokuzundaydım
İmansızdı temmuzun sarı sıcağı
Sevdanı neye benzettiysem
Hep bir eksik can Era’m
Ki sen olmadan
Tamamlanmayacak hiçbir eksiğim

XI.

Böyle hükmetti heceler bu akşam
Nasip kısmet
İlk akşamdan doğdu ay
Kan damlıyor sinemdeki Era mühründen
Aslı olmayanın asaleti de olmazmış ya
Bir şafak vakti
Çıkıp gelsen can otağıma olmaz mı?

XII.

Aşksın sen desem
Perde çekilmemiş penceremsin
Seni sence yaşıyorum desem
Bulut olsan gökyüzümde
Eşlik etsen gözlerimin yağmuruna
Unutma Era’m
Cennet de cehennem de bu dünyada

XIII.

Tam mevsimi
Resmin değil de sen olsaydın karşımda
Seni düşlemek yerine
Seninle yaşlanmak gibi olsaydı hayat
Seni düşünmek
Döşümde bir filinta kurşunu olsa da
Yetimlere yar olmaktı seni düşlemek

XIV.

Ateşler içindesin
Sarı tütün rengine dönmüş dudakların
Duyarım kulaklarındaki balyoz seslerini
Keşke ben yazmış olsaydım kaderi
İşte o zaman gönlüme yar etmezdim
Aklımı üşüten nefesini
Mum ışığı gibi titreyen sesini

XV.

Biliyorum
Hep böyle olmayacak
Yarın sabah serçeler konacak pencerene
Biliyorsun sermayemiz sevgimiz
Haydi, kalk yerinden
Elim hep ellerinde sakın unutma

XVI.

Hatırlar mısın?
Hani bir gün
Bir gün değil ki
Her günümü adamışım ben sana
Ne olur
Ne olursun uyan
Uyuduğun karanlık uykulardan

XVII.

Martılı bir sabaha uyandım bu gün
Denizimiz yok bizim diye şaşırdım
Ve hayra yorup gördüğümü
Bir dilek tuttum
Tadı olmasa da damağımın
Huzurla oturdum kahvaltıya

XVIII.

Üzülme sen
İnan ki yok benim ateşim
Karda kalmış gibi üşüse de parmak uçlarım
Bir ilaç alıyorum sana yazılmış reçeteden
Kaynayan çaydanlıktan
Bir keyif çayı koyup
Köyümün havasıyla dolduruyorum ciğerlerimi

XIX.

İşte böyle be can Era’m
Memleket gözlüm desem
Gel otur şöyle yanı başıma
Ucu pambıklı bir cığarayı paylaşıp
*Yad edelim rahmetli Nuh amcayı*!!
Olmazsa kıskançlık üstüne de bir şiir yazarız

XX.

*Sakın ha yalnız kaldığını
Ve
Bir başına yandığını düşünme*