Unzurna Ve Râina Şiiri - Ahmet Taha Türkmen

Unzurna Ve Raina

1-

unzurna
saklı gizli bir evin boş odasında kayıp
her yerden aynı yola çıkar aşk
misal bir yağmur yağar yangının üstüne
sen sararan yaprakları hatırlarsın
ne kadar da ezilir oysa bedeni rahmetin
taifte taş atarken yalnızlık bitmiş
veda sözlerine gebedir hayat
hiç unutulmaz gidenler
bir ayrılık gecesi karanlık kayıp
meçhule karışır yıldızlarda dilekler..!

-2-

râina
ne kadar da yalandı aslında aşk
ya da ne kadar tükenir gölgesinde ayrılıkların
susarsın bir acı geçer aklından
özünü düşünürsün ölümün
ve bir damlada boğulmaktır hasret
kapılı kapısız evlerden geçtim ben oysa
bir yanımda piç çocukları fahişe kadınların
bir yanımda doğan kıyamet güneşi
ufukta batacaktır hep
Allah ve ilah edinilen yürekte sefil
bir yumrukta bırakırsın kendini
ve kaybedersin aradığın yerde
toprakta çürümüş bir gül filizini..!

-3-

ta-ha
büyülenirken gözlerde kainat nefesi
sen yalnızlığını vermezsin ilahlara
lâ ile başlayan duaların kudreti kovulmuş
hiç bir insanı aratmayacaktı şeytan
beni aradığı kadar
ve aşk kalacaktır aşkın içinde
sen adı koyulmamış bir ülkede kayıp
ben kan revan içinde
yine tükenir ruhumda yalnızlığın nizamı
leş kokan bedenim eller üstünde..!