Ünzüle Şiiri - Eminnur Acar

Ne gökten inen meleği, ne orduyu, ne sofrayı gören var
Ünzüle, inen demek, inen ancak iner beyin yolu ile

Aklıma geldi dersin, aklına inmiştir, belki de yedi kuşaktan
Belki de, Rabbin bir armağanıdır sana

Her yaratılanın bağı var Yaratan ile
Sakın ha bırakma O ipi, kaybolursun, bilen, bulan olmaz

Sıkı tut bırakma ipini, o bağ ile inzal eder, iner bilgiler sana
İste ne istersen, hayır dile hayır olsun

Kalp, kan pompalar vücuda, bağırsaklar, pislik atar vücuttan
Gaye, diri tutmak insanı

Düşün de iste, indirsin sana, bir şekil değildir Rabbin,
Yarattıkları, varlığının ispatı

O attığını atan, sen değilsin der, Yaratan
Dilediğini, Yarattıkları ile yapan, yaptırandır O

Konuşan sen değildin der, Yaratan, adına yaparız, her ne yaparsak
İsmi, Allah olanın adına, yapılır doğrusu, gayrısı küfür

Ünzüle, bizim köydeki kız değil
Keziban, yalanlamak demek

İnzal olanı yalanlamak, cehennem ehlinin işidir
Mesele Arapçada, değil, öyle olsa, Araplar toptan âlim olurdu

Dileyene, dilediğini, dilerse verir, Yaratan
Bilmeli, bilerek yaşarsak cennet.