Ünzile 1 Şiiri - Mustafa Alperen Taş

Bize kalan büyük Ata'dan,
Her köşesi cennet olan bir vatan,

Namert olsun ki, bu vatanın evladına,
Tek bir kurşun bile atan,
Hatta bununla kalmayıp da,
Uçsuz bucaksız memleketi satan!

Ah Ünzilem anlamadın başına gelenleri,
Bizi ayırıp da bu hale düşürenleri,
Lanetlemekle geçti hep,
Uykusuz kalıp ağladığım karanlık geceleri.

Bir tarih var ki sende,
Bin yıllarını bile hiç sayamam ki,
Ömrümü uğruna versem de,
Sana hiç sarılıp doyamam ki.

Yol tek, yol bir, yol tekbir,
"Vatan" diyen alamaz mı hiç takdir,
Yola düşen divane adam bir,
O da bilir, yol Ünzilemdir.

Toprağa yatmış olan atam bilir,
Senin uğruna yine bin can verilir,
Kimse diyemez bu yeminin aksine,
Ünzile ezele kadar sevilir.

Sen Ünzile, sen bir vatan destanısın,
Sen ocağım, emelim, yoldaşımsın,
Sen var oldukça ben de yaşarım,
Sen ümidim, ekmeğimsin, aşımsın.

Sevdim seni, çok sevdim Ünzilem,
Görsen buna dayanamaz yüreğim,
Ne bir acı, ne keder, ne de elem,
Yine de bil ki, uğrunda öleceğim

Bize kalan büyük Ata'dan,
Her köşesi cennet olan bir vatan,

İSTANBUL, 2005