Unutuyorum seni galiba

bu sabah baktımda sanki,
üzülerek bakmadı gözlerim
karşımda şimdi boş duran
senin oturduğun sandalyeye,
artık sabahları ekmeğimi,
kendim alıyorum,
seni soruyor, sana alışkın olan
market görevlisi,
gitti demeğe hala gücüm yetmiyor
işi var yurt dışında diyorum.
ben yalanı sevmezdim baktımda,
bende yalan söyler olmuşum,
eeee ne demişler,
kır atın yanında bulunan,
ya huyundan,yada suyundan alırmış.
galiba ben seni yavaştan unutuyorum,
hani bir işi bitirmenin yolu
beyinde bitirmekle başlarmış ya,
beynim unutuyor seni,
bu gidişle unut onu gönlüm diye,
yüreğede komut verecek umudundayım.
hala etkin var üzerimde,
ne yalan söyliyeyim.,
kanepedeki sigara yanığı,
vazodaki bahçeden kopardığın sardunya
hani atmağa hala kıyamadığım,
ama artık biliyorum ki ben seni,
unutma yolundayım,
elele tutuşmuş bir çift artık,
eskisi gibi canımı yakmıyor,
kalbimi sızlatmıyor
içli bir Anadolu türküsü,
herzaman seni anımsatmıyor,
arada bir senin tıraş losyonun gibi
duyduğum kokular ,
feryat figan ağlatmıyor,beni
zor oluyor zor,ama imkansız olmadığını
anladım artık seni unutmanın..
en zorunu başardım ben,
yüreğime olmadığını,gittiğini
beni terk ettiğini kabullendirdim,
duymazdan gelmeyi başardım,
neden diyen sorusunu,
yok işte o yok bundan böyle dedim,
ve asıl beynimde olmadığını, kabullendim
yüreğim, ara sıra ağrıyan çürük diş
gibi sizlasada,zaman zaman,
biliyorum artık gittiğini
ve beni gelmemek üzere terkettiğini...

GÜLEN