Unutuyorum Şiiri - Sadık Öner

l
Unutuyorum,
Unutuyorum seni.
Mesela okurken yaprak yaprak,
Aniden gece çöktüğünde hayaline.
Yıldızların belirirken unutuyorum,
Şafak vakti çağırırken beni en diplere,
Hayır gidemem bekliyorken seni,
Ve soğuklar ısıtıyorken gölgeni.
Perdelerden bakıyorsun bana,
Sonu olmayan perdelerden,
Gözdeki.
Sevgili o vakit bile,
Unutuyorum seni,
Unutuyorum her zaman.
ll
Unutuyorum seni,
Bakarken gönlümdeki fotoğrafına;
Sızlıyor pencereler ve lamba,
Bir nebze üzülüyorlar,
Yokluğuna.
Mesela güneş doğarken ıslak ıslak,
Hayra yoruyor gidişini kırlangıçlar;
Oysaki bir de,
Benim gönül penceremden baksalar.
Ağlayışı gördüm,
Sensiz kaldım diye.
Ey beni sonsuz karanlıkta bırakan eşsiz sevgili,
Nedir sensizliğin çaresi?
Hatırladım,
Unutmamdır seni.
lll
Vakit geç oldu sabah olacak,
Mumlar yanıyor ve üstümdeki lamba,
Yetmiyorlar ki ışık vermeye senin defterine,
Yazıyorum gözlerini, ama bensiz kapanacak.
Ve hayaller benim hayalim,
Dinlerken düşümün sensiz resitalini,
Renkler bakıyor bana sorsalar,
Endişenin anlamı nedir ki?
Renklerin eşi olmaz. olmamalı.
Biz yalnız yaşıyoruz kalıcıyız,
Peki ya siz insanlar,
Bir hayat sürerken dünden bugüne,
Sizin ömre sevgili sığdırma çabanızın,
Anlamı ne?
lV
Bizim ömrümüz çok kısa,
Sayılı kış görüyoruz sayılı sonbahar,
Tanrı götürecek bir gün bizi cennet bahçesine,
Ve hatırlanmayacağız bir daha bu dünyada,
Ama siz renkler ne işinize yarar yıllar, asırlar?
Güllerden bir sevgiliniz olmadığı sürece,
Elbet yalnızlık çok berbattır,
Tutulunca güneşiniz aydınlatanınız yoksa.
Ama siz ne yaparsınız renkler sonsuz vakitte,
Her varlığa bir ruh eşi haktır,
Unutamasanız bile.
Ama ben seni unutuyorum ey sevgili,
Bu veda bir sondur senin defterine,
Unutuyorum şimdi her zaman,
Unutuyorum seni her zaman...